Τρίτη 21 Δεκεμβρίου 2010

Το μπαούλο με τις αναμνήσεις...

Το πνεύμα συνεχίζει να απεργεί... γενικότερα... γιατί του δικού μου του επέβαλα να πιάσει δουλειά αφού του έσπασα τα νεύρα βάζοντάς το να ακούσει το cd με τα Χριστουγεννιάτικα του Frank Sinatra.. 

Στόλισα το σπίτι... έκανα κουραμπιέδες.. μελομακάρονα... και κουλουράκια χωρίς φόβο και πάθος, γιατί -αλήθεια το λέω- γλυκατζού δεν είμαι και μπορώ να  περάσω όλες τις γιορτές έχοντας φάει το πολύ 3 μελομακάρονα κανένα κουραμπιέ και 5 κουλουράκια. 

Και όπως κάθε γιορτές απ τα 26 μου και μετά.. ξεκίνησαν οι ευχές.. ξέρετε εσείς.. "Αντε και του χρόνου μ ένα καλό παιδί".. " Αντε του χρόνου παντρεμένη να μας κάνεις το τραπέζι σπίτι σου".."Αντε και του χρόνου διπλή (όχι σε κιλά)" ... τωρα τελευταία δε... μπαίνει και το "τι περιμένεις πια.. περνάνε τα χρόνια".. κλπ κλπ.

Ξεπερνάμε τα σχόλια αυτά.. κι εκεί που θέλω να καταλήξω είναι στο κεφάλαιο "προίκα".. γιατί στολίζοντας το σπίτι.. εψαχνα στο πατρικό μου δύο τραπεζομάντιλα χριστουγεννιάτικα κι ένα παλιό κόκκινο βελούδινο που το ήθελα να τυλίξω γύρω απ τη βάση του 2μετρου δεντρου μου.
Και το κοκκινο βελούδινο ήταν μέσα στο μπαούλο (ένα εκ των 4) με την προίκα μου.. που όσο έψαχνα τόσο μ επιανε πανικόοοος.

Δεν ξέρω βρε κορίτσια αν το έχετε κι εσείς στις μεγαλουπόλεις αυτό το ζόρι .. αλλά η Ελληνική επαρχία θα με καταλάβει..
Μπαούλα γεμάτα σεμεν κεντημένα, κοφτά, βελονάκι.. βαμβακερά, λινά, μεταξωτά. Σεντόνια βαριά από καθαρό βαμβάκι κεντημένα με μονογράμματα που για να τα σιδερώσεις πρέπει να είσαι ο Πύρρος Δήμας με πρέσσα. Καρπέτες και χαλάκια, πατάκια και πετσέτες... 

Οι γιαγιάδες κεντούσαν ή εμπλεκαν με το βελονάκι.. η μαμά έτρεχε τα λινά που είχε πάρει απ το ταξίδι στην Κύπρο (έχει η Κύπρος καλά λινά???) στις κεντήστρες στο χωριό... η θεία που είχε αργαλειό προμήθευε τα υφαντά... κι εμένα μ έλουσε κρύος ιδρώτας γιατί τίποτα απ αυτά δεν ταιριάζει στο μοντέρνο μινιμαλ σπίτι μου.. κι επίσης δεν υπάρχει και χώρος για τα μπαούλα.. και δεν σερβίρω τον καφέ σε ασημένιο δισκο με κοφτό πετσετάκι μέσα...

Θυμάμαι τη μακαρίτισσα τη γιαγιά μου...  στον τύπο που καθάριζε την αυλή απ τα αγριόχορτα πρόσφερε παγωμένο νερό καφέ και γλυκό του κουταλιού με ασημένιο δίσκο και κοφτό πετσετάκι... το οποίο έπλενε στο χέρι και σιδέρωνε με κόλλα... Παλαιάς κοπής νοικοκυρές!!

Η μεγάλη flat μαυρη τηλεόρασή μου δεν σηκώνει σεμεν... τα design φυλτζάνια μου δεν μπαίνουν σε ασημένιο δίσκο... τα βαμβακερά σεντόνια με το μονογραμμα δεν ταιριάζουν με την κρεβατοκάμαρά μου... δεν ξέρω να φτιάχνω γλυκό του κουταλιού και σχεδόν κανείς πια δεν το σερβίρει... ούτε καν μαστίχα υποβρύχιο... οι γιαγιάδες δεν λένε παραμύθια στα εγγόνια τους γιατι τα βλέπουν σε DVD...

Κι εμένα μετά το πνεύμα των Χριστουγέννων... η μυρωδιά της λεβάντας απ το μπαούλο με τα κολλαριστά πετσετάκια.. μου ξύπνησε και η νοσταλγία των παιδικών μου χρόνων... κι η ανάμνηση της γιαγιάς με τον ασημένιο δίσκο που με μάλωνε πάντα αν κάποιος ζητούσε ένα ποτήρι νερό και του το πήγαινα στο χέρι...
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!!!

5 σχόλια:

  1. αααχχχχχ τι μού θύμισες γλυκό μου κοριτσάκι ....
    καί εμένα η συχωρεμένη η μανούλα μου μού είχε φτίαξει ένα μπαούλο μέ σχεδόν ολα τά ιδια πού ανέφερες καί εσύ καί μέ μιά χειροποίητη κουβερτούλα πού είχε πλέξει. Η μυρωδιά ακόμα είναι έντονη παρ ολο πού πέρασαν τόοοοσα χρόνια .Τό μπαούλο έχει τήν δικιά του θέση στό σαλόνι μου . Μόνο πού τώρα πού τήν έχασα ...τό ανοίγω οταν θέλω νά νιώσω καλύτερα .
    Καλλά Χριστούγεννα γλυκιά μου με υγεία καί πολλή αγάπη νά περάσεις .
    Τήν Καλημέρα μου.
    Φιλάκι .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Από αυτά που έγραψες, κρατάω το ότι δεν είσαι γλυκατζού. Τυχερή! Εγώ μπορώ να τρέφομαι μόνο με γλυκά... με τις ανάλογες συνέπειες, βέβαια! Καλημέρα!

    M.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλή μου Κατερίνα! Κάποτε κι εγώ έλεγα "τι τα θέλω και τα φτιάχνω, αφού ένα μοντέρνο σπίτι δεν χρειάζεται το πετσετάκι, ή το σεμέν ή το καρεδάκι"! Αμ έλα που γύρισαν τούμπα! Είμαι 42. Από μικρή είχα την τάση να ασχολούμαι με εργόχειρα. Λατρεμένο το βελονάκι! Έχω πλέξει και κεντήσει την "προίκα" μου κι από κοντά η μάνα μου ως άριστη κεντήστρα του κοφτού! Τελικά παντρεύτηκα κι ενώ κάποτε ονειρευόμουν ένα μοντέρνο σπίτι, αποφάσισα να το έχω κλασσικό! Το κλασσικό δεν γνωρίζει μόδα βλέπεις! Κι ενώ είχα μια λιτή γραμμή χωρίς περίσσια από κεντίδια τελικά όταν βλέπεις το σπίτι μέρα παρά μέρα να είναι λες και είναι κάμπινγκ απ'την σκόνη κι επειδή όταν εργάζεσαι ο χρόνος για περιποίηση του σπιτιού είναι ελάχιστος αποφασίζεις να βγάλεις απ'τα μπαούλα και τα συρτάρια τα κεντίδια! Ξέραν οι παλιές γιατί τα έφτιαχναν, όταν έξω ο μπουχός απ'την σκόνη είναι ακατάπαυστος!
    Γλυκατζού είμαι! Προτιμώ να μην φτιάχνω γλυκά, απλά να αγοράζω όσα έχουν κόπο. Για παράδειγμα κουραμπιέδες και μελομακάρονα τα αγόρασα. Θα φτιάξω όμως μπακλαβά! Θα φτιάξω και την βασιλόπιτα! Επίσης λατρεύω τα γλυκά του κουταλιού, με λατρεμένο το βύσσινο που το καλοκαίρι μια βυσσινάδα σε δροσίζει και συνοδεύει τέλεια το παγωτό και το χειμώνα το γιαουρτάκι! Τα οποία γλυκά του κουταλιού τα φτιάχνω γιατί στο χωριό βλέπεις έχουμε και κυδωνιά και βυσσινιά! Και που στην τελική και να τ'αγοράσεις έτοιμα η γεύση όλων είναι ίδια!

    Με όλα αυτά θέλω να σου σημειώσω πως υπάρχουν πολλές νέες γυναίκες που είναι παραδοσιακές και δεν έχει σημασία αν ζουν στην επαρχία ή σε μεγαλουπόλεις. Είναι ότι η κάθε μία θέλει με αυτό τον τρόπο να διατηρεί κάπως τις αναμνήσεις της παιδικής ηλικίας.

    Καλές γιορτές Κατερινάκι κι ότι πραγματικά επιθυμείς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. nai, egw se katalabainw! mexri kai petsetes mpaniou exei h mama mou fylagmena gia thn proika mou!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. είχα βρει το blog σου εντελως τυχαια πριν τις γιορτες και σημερα μου δημιουργηθηκε η επιθυμια να το ξαναβρω.απ'ολα όσα διαβασα[και απόλαυσα η αληθεια ειναι] επρεπε να σταθώ στον καφέ στον ασημένιο δίσκο.η γιαγια μου ειναι με τον παππού που παμπολα χρόνια.ο καφές όμως μαζι με το κρυο νερο και το παξιμάδι που χει φτιάξει με τα χεράκια της δε λείπει ποτε.μου εφτιαξες μια παρα πολυ ομορφη εικόνα και σε ευχαριστω=)

    ΑπάντησηΔιαγραφή