Τελικά με το περπάτημα τα πήγα πολύ καλύτερα απ ότι περίμενα.. βέβαια μη φαντάζεστε γρήγορους ρυθμούς.. αλλά τη διαδρομή την έβγαλα! 5Κμ, ποικιλόμορφης από πλευράς κλίσης, διαδρομή, με στιγμές που ένιωθα ότι η καρδιά μου θα εκραγεί! Μπορούσα να μετρήσω τους σφυγμούς μου απ το ντουπ ντουπ στ αυτιά μου.. την άκουγα!!
Να .. αυτά είναι που φοβάμαι.. και κυρίως γι αυτό είναι όλη αυτή η προσπάθεια. Δεν της έχω δείξει φορντίδα, προσοχή και αγάπη της καρδούλας μου… Δε φτάνει που την έχω αφήσει να «πληγωθεί».. τη βάζω να δουλεύει και υπερωρίες βαρέα και ανθυγιεινά και φοβάμαι μην αποφασίσει ξαφνικά καμία στάση εργασίας.. μη πω να δηλώσει παραίτηση.
Άγχος στη δουλειά, τσιγάρο (αυτό ακόμα δεν είμαι ούτε κατ ελάχιστο έτοιμη να το κόψω), αγύμναστο σώμα και κιλά… έχω τρομοκρατηθεί.
Καιρός ήταν!!! Το ξέρω!!!
Θα προσπαθήσω να συνεχίσω καθημερινά το περπάτημα, κι επειδή βαριέμαι τις ίδιες εικόνες, σκέφτηκα να αλλάζω περιοχή κάθε μέρα. Μη γίνω και γραφική στη περιοχή, η ροδομαγουλού χοντρή που αγκομαχά να ανέβει την ανηφόρα. Και ελπίζω όσο περνάει ο καιρός να μου κόβεται λιγότερο η ανάσα, να χτυπάει πιο σιγά η καρδιά μου, να αντέχω μεγαλύτερες διαδρομές.
Τουλάχιστον τα ρούχα μου αρχίζουν να φαρδαίνουν. Το πρόβλημα είναι ότι παρόλο που τα κιλά μου είναι αρκετά ομοιόμορφα κατανεμημένα στο σώμα μου, δεν χάνω κιλά ομοιόμορφα. Χάνω πρώτα απ τα πόδια και τα χέρια αρκετά κιλά πριν αρχίσει να συρρικνώνεται αισθητά κοιλιά στομάχι μέση. Σα παιδική ζωγραφιά γίνομαι.. ένα μεγάλο στρογγυλό με ένα μικρό στρογγυλό από πάνω και τέσσερις γραμμούλες. Μπορεί να κατέβω 3 νούμερα στα μπατζάκια πριν κατέβω στη μέση. Κι αυτό μου τη σπάει
Χθές δε μαγείρεψα κάτι γιατί όπως σας είπα είχε μείνει απ τα λαχανικά. Σήμερα θα κάνω κάτι καινούριο. Κάτι με καλαμάρια που μου έφερε ο θείος μου. Θα σας ενημερώσω το βράδυ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου