Ξημερώνει Κυριακή.. μη μου λυπάσαι.. Κι είναι όμορφη η ζωή.. να το θυμάσαι..

Νύχτα ήταν και πέρασε ... κι ειμαι ακόμα εδώ
Καθυστερημένη άφιξη των μελτεμιών, επέτρεψε επιτέλους το κλεισιμο των κλιματατιστικών και αυτό το Κυριακάτικο πρωινό σας γράφω απ το μπαλκόνι μου

Αεράκι, φραπεδάκι, ραδιόφωνο και θέα στη θάλασσα... κι ο Γιάννης Πουλόπουλος τραγουδάει.. "ξημερώνει κυριακή μη μου λυπάσαι..."
Χαμογελάω και σκέφτομαι ότι δεν πρέπει να μιζεριάζω.. έχω πολλά περισσότερα από εκατομύρρια ανθρώπους και πρέπει να ειμαι ευγνώμων γι αυτά..
Οικογένεια, καλούς φίλους, καλή δουλειά, το σπίτι μου το αυτοκίνητό μου,τα ταξίδια μου, ότι υλικό είδος έχω λαχταρίσει... Όλοι θέλουμε το καλύτερο και ζηλεύουμε -με την καλή έννοια- άλλους που νομίζουμε ότι τα έχουν όλα.. Αλλά καλό ειναι
κάποια στιγμή να γυρίσουμε το βλέμα σ αυτούς που δεν΄εχουν ούτε νερό να πιούν και να πούμε ένα ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ για όσα έχουμε

Έχω και παραπανίσια κιλά? Ε και? Θα προσπαθίσω να τα χάσω χωρίς να μου γίνει αυτό εμμονή.. και κυρίως χωρίς να τα κατηγορώ για ότι μου λείπει..

Ξύπνησα αισιόδοξη σήμερα και υπερήφανη που ξεπέρασα την "δύσκολη" βραδυά χωρίς να τσακίσω τη γαβάδα μακαρονάδα...
Τελικά ίσως αυτο το Blog να είναι πολύτιμος βοηθός στη προσπάθεια...

Παω θάλασσα.. και μετά για ουζάκι... και μετά για καφέ.. και μετά ξανά θάλασσα... και ποτάκι ..

Είναι όμορφη η ζωή.. να το θυμάσαι... Μη μου λυπάσαι.. να το θυμάσαι!!