Τρίτη 17 Αυγούστου 2010

Format στο ασυνείδητο!!

Τι θα κάνουμε??? Ερώτημα αγωνίας .. από την Άννα από εμένα από τη Μαρία την Ελένη και τις απανταχού χοντρούλες που πέρα απ όλα τα προβλήματα της καθημερινότητας έχουμε να αντιμετωπίσουμε την περιθωριοποίηση της χοντρής, τον χλευασμό, την μοναξιά πολλές φορές, την απογοήτευση της ζυγαριάς.. του φερμουάρ... του άνδρα που ερωτευόμαστε και αυτός δεν θέλει ούτε να μας κοιτάξει.. και τόσα τόσα άλλα…

Έρχονται στιγμές που θέλω να ουρλιάξωωωωω… Δεν είναι κανείς σας τέλειος.. Σε σας μιλάω τους αδύνατους γραμμωμένους με τα ντιζαινάτα ρούχα και το υφάκι 25 Καρδιναλίων… άνδρες και γυναίκες

Έχω πολύ καλές σπουδές, κοφτερό μυαλό, γενικότερη καλλιέργεια και γνώσεις. Είμαι σοβαρή … και πλακατζού, με καλή ανατροφή και καλούς τρόπους σε κάθε κοινωνικό κύκλο. Είμαι τρυφερή, δοτική, διακριτική, εχέμυθη, ανοιχτόμυαλη. Σέβομαι, εκτιμώ, κατανοώ και δίνω σημασία σε κάθε λέξη σου. Είμαι εργατική, δημιουργική και αποδοτική και επιτυχημένη στη δουλειά μου. …. Καλά καλά!!.. είμαι και μετριόφρον!!!

…..Κι όλα αυτά χάνονται, γιατί είμαι Χοντρή!!
Ή μήπως είμαι όλα αυτά… επειδή είμαι Χοντρή !! Επειδή έπρεπε να αναπτύξω άλλους λόγους για τους οποίους θα είμαι αποδεκτή από τους γύρω μου αφού δεν είχα το… «είμαι ομορφη!!! Θαυμάστε με!!! Τιμή σου και καμάρι σου να με κυκλοφορείς»
Κι αν κάποτε αδυνατίσω?? Θα τα χάσω όλα αυτά? Θα αλλάξω προσωπικότητα και χαρακτήρα???

Τι θα κάνουμε???
Δίαιτες κάναμε… σε κέντρα αδυνατίσματος πήγαμε… χάπια .. εγώ τα δοκίμασα και αυτά… και τα κιλά.. εκεί!!

Χειρουργείο??
Εγώ παιδιά το φοβάμαι… αν και έχω δει εκπληκτικά αποτελέσματα σε άλλους… το φοβάμαι.. Και χρειάζεσαι μετά κι άλλο χειρουργείο σε πλαστικό για να μαζέψει τ’ ασυμμάζευτα.
Ισως καταφύγω εκεί τελικά… σαν τελευταία λύση.

Ψυχανάλυση?!!

Αυτό δεν το έχω δοκιμάσει … και ούτε το είχα σκεφτεί, μέχρι που διάβασα προ ημερών ένα άρθρο στο blog του φίλου Παχουλού για την ψυχολογία της παχυσαρκίας http://paxoulos.blogspot.com/2010/08/blog-post_9185.html .

Και η λέξη που επαναλαμβανόταν συχνά ήταν το .. «ασυνείδητα» … ασυνείδητα τιμωρούμε τον εαυτό μας… ασυνείδητα η απόρριψη μας καθοδηγεί στο φαγητό… ασυνείδητα…

«Οι ασυνείδητοι λόγοι που σπρώχνουν τον παχύσαρκο να φάει υπερβολικά είναι πολύ πιο ισχυροί και γι' αυτό πάντα υπερισχύουν της συνειδητής του προσπάθειας και της αποφασιστικότητάς του. Για να επιτύχει η προσπάθεια για οποιαδήποτε αλλαγή σε ζητήματα συμπεριφοράς και στάσης μας απέναντι στη ζωή –κατά τον ίδιο τρόπο και η διατροφική μας συμπεριφορά- δεν πρέπει να υπάρχει σύγκρουση ανάμεσα στο συνειδητό και το ασυνείδητό κομμάτι του ψυχισμού μας. Αντίθετα, χρειάζεται να υπάρχει σύμπνοια και ομοφωνία ανάμεσα τους.

Μόνο λοιπόν όταν τροποποιηθεί ο ασυνείδητος μηχανισμός στην ίδια του τη ρίζα, έτσι ώστε να μην χρειάζεται να επιτελεί τον στόχο που επιτελούσε μέχρι τώρα (π.χ. αναζήτηση ασφάλειας, ανακούφισης στον πόνο του αποχωρισμού, κ.λ.π.) μέσω της υπερβολικής κατανάλωσης τροφών, τότε μόνο οι διατροφικές ανάγκες και συνήθειες θα οδηγήσουν το άτομο αβίαστα στο φυσιολογικό του βάρος, αφού θα συμβαδίζουν με τις ψυχολογικές του ανάγκες. Το παραπάνω αποτέλεσμα μπορεί να επιτευχθεί με επιτυχία μέσα από την ατομική κι ομαδική ψυχοθεραπεία συνθετικής κατεύθυνσης (απόσπασμα από την ανάρτηση)

Ρε παιδιά δεν ξέρω τι είναι η ψυχοθεραπεία συνθετικής κατεύθυνσης… αλλά είτε ατομικά είτε ομαδικά θέλω να το δοκιμάσω.
Είχατε διαβάσει σε προηγούμενη ανάρτηση που ματαιώθηκαν τα σχέδια του Σαββατοκύριακου μου και εγώ ήθελα να το ρίξω στο φαγητό? Δείτε τι γράφει το άρθρο..

«Ματαίωση: Όταν οι προσπάθειες που κάνει κάποιος για να εκπληρώσει ένα στόχο ματαιώνονται, εμποδίζονται, ή εξουδετερώνονται από έναν εξωτερικό παράγοντα, τότε είναι φυσικό να αισθάνεται ενόχληση, αίσθημα κενού, θυμό, απογοήτευση, πικρία, οργή, και σύγχυση. Παρόλο που το πιο σύνηθες είναι τα παραπάνω συναισθήματα να βιώνονται ως περιστασιακές αντιδράσεις σε μεμονωμένα γεγονότα, σπανιότερα μπορεί να αποτελέσουν μόνιμη κατάσταση για ορισμένους ανθρώπους, λόγω περιοριστικών συνθηκών, ή λόγω κάποιων εσωτερικών τους προβλημάτων.

Το αίσθημα της ματαίωσης είναι δυνατόν να ακινητοποιήσει έναν άνθρωπο σε τέτοιο βαθμό που ο μόνος τρόπος για να αντλήσει λίγη ανακούφιση και να αισθανθεί «καλά με τον εαυτό του» είναι το φαγητό

Αυτό με προβλημάτισε όπως και άλλα που αναφέρει το άρθρο και όσο τα σκέφτομαι τόσο πιο οικία τα νιώθω.

Αχ Γιατρέ Βασιλειάδη Γρηγόρη, Ψυχολόγε - Ψυχοθεραπευτή, Διδάκτωρ Ψυχολογίας (Ph.D.)…. Ωραία τα γράφεις… αλλά που να σε βρώ να μου κάνεις ένα format στο ασυνείδητο. Έχει ο κλάδος σας έλλειψη από σοβαρούς επιστήμονες ψυχολόγους στην επαρχία.

Θα το ψάξω πάντως…

2 σχόλια:

  1. «έχουμε να αντιμετωπίσουμε την περιθωριοποίηση της χοντρής, τον χλευασμό, την μοναξιά πολλές φορές, την απογοήτευση της ζυγαριάς.. του φερμουάρ... του άνδρα που ερωτευόμαστε και αυτός δεν θέλει ούτε να μας κοιτάξει.. και τόσα τόσα άλλα…»

    Μην τα βλέπεις τόσο τραγικά τα πράγματα! Νομίζεις ότι οι αδύνατοι τα πάνε καλύτερα με τον εαυτό τους; Τους βλέπεις να είναι πιο ευτυχισμένοι; Αν δεν είχαμε αυτό το πρόβλημα θα είχαμε κάποιο άλλο. Απλώς μας έτυχε αυτό!

    Στο κάτω-κάτω, ξεμείναμε ποτέ από ανθρώπους να μας αγαπάνε; Όσο γι' αυτό που λες για τον έρωτα χωρίς ανταπόκριση... πιστεύεις ότι στις αδύνατες δεν συμβαίνει;

    Χαμογέλα, βγάλ' το απ'το μυαλό σου και ζήσε! Θα καταβάλουμε κάθε λογική προσπάθεια για να γίνουμε μια καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας, αλλά δεν θα μας γίνει και έμμονη ιδέα.

    Όσο για τους ψυχολογικούς λόγους που μας ωθούν στην υπερφαγία, είναι 100% αληθινό. Το συνειδητοποίησα κι εγώ πριν από 2 χρόνια που το διάβασα κάπου στο ίντερνετ. Βοηθάει απίστευτα το να ξέρεις γιατί τρως. Ο διατροφολόγος μου μου σύστησε μια ψυχολόγο ειδικευμένη σ' αυτό για να το ψάξω περαιτέρω, αλλά ακόμη δεν έχω αξιωθεί.

    Συνέχισε να γράφεις έτσι ωραία και από καρδιάς! Καλημέρα! :-))

    Μαρία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κατερινα εγω πηγα και σε ψυχολογο.. και μου ειπε οτι δεν εχω ψυχολογικα και ισως ειναι καλυτερα να παω σε ενα κεντρο αδυνατισματος... Τωρα επειδη ηταν σε πανεπιστημιακο νοσοκομειο δυο τινα συνεβησαν.. ή βαριοταν να ασχοληθει μαζι μου γιατι ηταν τζαμπα.. ή ελεγε πραγματικα την αληθεια που πιθανον ενας ιδιωτης δεν θα την ελεγε και θα με εβλεπε σαν την κοτα με τα χρυσα αυγα.. ποιος ξερει..
    αα επισης και γω πηρα ΚΑΙ χαπακια και μαλιστα με ενα ειδος ανεβασα και πιεση κοντεψα να παθω εγγεφαλικο...
    Αυτα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή